Gerçek bir hikaye ve bu filmde bundan yola çıkarak hazırlanmış. En başa dönüyorum ve gerçek hikayeyi bilmeden filmi izliyorum. Başlarda ne olduğunu anlamaya çalışıyorum. Giderek artan bir doz,bir düzene aykırılık var ama samimi geliyor ve bir sonraki sahne de ne olacak diye merakla izlemeye devam ediyorum.
Biraz komedimsi bir tad biraz drama yönelik tavırlar derken kavrulup gitmiştim filmin içinde. Popüler kültürü yansıtan belki de hiç bir şey yoktu filmde ama ayrı bir tad vererek izletiyordu kendisini. Diyorum ya bilmiyorum gerçek hikayeyi ve kurgulanmış bir şey izliyorum ve beni içine çekiyor.Bununda en büyük sebebi iyi bir cast,iyi bir teknik kurgu ve üzerinde çok iyi çalışıldığı belli olan iyi bir senaryo...
Bir filmden çıktıktan sonra sorulan Nasıldı ? sorusu aslında hayat boyu karşılaştığımız bir çok sorudan belki en basiti ama yanıtlanabilmesi en zor sorudur. Hele hele Kaybedenler Kulübünü izlemiş ve bittikten sonra Nasıldı ? sorusuyla karşılaşırsanız,vereceğiniz cevap çok komplike bir cevap olabilir. Ya çok iyiydi,süperdi,iyi güldüm dersiniz ya dram vardı ve bu etkileyiciydi yada izledik,gitti ama hiç bir şey anlamadım da diyebilirsiniz. İşte Kaybedenler Kulübü böyle bir film. Tarifi zor ama lezzeti harika olan bir filmdi.
Mizah yönünü daha çok iki başrol oyuncusu üstlenmiş ; Nejat İşler ve Yiğit Özşener. Dram tarafında ise ağırlıklı olarak Nejat İşler ‘i görüyoruz. Aslında burda Yiğit Özşener ‘in durumunu da merak etmiyor değiliz ama yönetmen gözüyle gördüklerimiz burda sınırlanıyor. Mizah için kullanılan çok uç noktalar var karşımıza çıkan ama diyorum ya filmde kaptırmış gidiyoruz ve bu sebeple çok gözümüze batmıyor.
Usta oyunculuklar var. Nejat İşler,Yiğit Özşener ve Ahu Türkpençe... Unutmadan bir de İdil Fırat... Yan rollerde görev alan arkadaşların biraz daha profesyonelce oynaması gerekirdi mi ? desem yoksa ustaların yanında onların oyunu çok mu sırıttı desem ? Bilemedim.
Tüm unsurları göz önünde bulunduruyorum ve olumsuzlukların filmin genel dokusuna zarar vermediğini düşünüyorum. Sonuç olarak da iyi film ve olmuş diyorum.
Senaryolaştırılmış gerçek hikayeye dönersek de 90’ların başında Kent FM ‘de Kaan Çaydamlı ve Mete Avunduk ‘un Kaybedenler Kulubü adlı radyo programı. Bu ikili hayatı kaale almayan,kadın-erkek,sex ilişkilerinden cesurca bahseden ve ani bir frenle ciddi ciddi felsefe yapan bir radyo programı yapıyorlar. Araştırdım ; gerçekten de aman aman bir popülerlik yok ama alt kültüre hitap eden bir program olduğu için neredeyse arka planda herkes tarafından biliniyordu. Burda biraz karmaşaya düştüm ama bu kadar etkili olmalarının nedenini de buna bağladım. Sansüre adeta savaş açan yapıları onları kimi yerlerde kahraman kimi yerlerde ise ... Ve yine kendileri,hiç baskı ve sansür durumu yokken,özgür zihniyetin tavan yaptığı dönemlerde bir anda programı bitirmeleri de onların ne kadar özel olduğunun bir göstergesiydi. Ben filmi bir kenara bırakıp bu gerçek hikayeyi bile okuduğumda etkilendim.
Bu gerçekleri,bu yaşanmış hikayeyi biz sinema severlere,genel dokusunu neredeyse hiç bozmadan bir film haline getirip sunan Tolga Örnek ‘ede teşekkürlerimizi sunmayı bir borç bilirim. Teşekkürler Tolga Örnek ‘e ve bu filmde emeği geçen herkese...
